Birlik duygusunu destekleyen okul: Jamia Zeenathul Islam Medresesi ve Mescidi

Mescid ve medreseden oluşan yapı, Hindistan’ın güneyindeki Bangalore metropolünde yer alıyor. Proje tamamen yerel topluluk için hayır amacıyla gerçekleştiriliyor. Bölgede merkezi eğitim sistemine paralel bir eğitim için her geçen gün talep artıyor ve medrese bu ihtiyaca yanıt veriyor. Bu yaklaşımla çocukların çağdaş dünyada kendilerine yer bulmaları amaçlanıyor.

Projenin eğitim açısından sahip olduğu alternatif kurgu, tasarıma yansıyor. DS2 Architecture, tasarımda özgün bir yaklaşım geliştiriyor ve esnek hareket ediyor. Yenilikçi ve gelişmeye müsait bir eğitim programı belirleniyor. Eski Hindistan’ın eğitim sistemlerinden olan geleneksel Gurukul ile Arap eğitim sistemlerinin sahip olduğu özellikler modern şekilde birleştiriliyor. Öğrenciler eğitim süreleri boyunca dersler dışında da medresede kalıyor. Böylece dersler dışında günlük yaşama dair bilgi kazanıyor; yaşam becerileri, sosyal bilgiler ve İslam araştırmaları yapılıyor. Mimari tasarım da öğrencilerin günlük hayatlarını medrese yapısında sürdüreceği şekilde geliştiriliyor.

DS2 Architecture, geliştirilen yeni akademik sistem için bölgenin mevcut geleneksel mimarisi kopyalamak yerine yeni bir mimari dil üzerinde çalışıyor. Caminin ve medresenin mimari formu, yeni eğitim sistemini ve medresedeki yaşamı destekleyecek şekilde tasarlanıyor.Öğrencilerin ve akademisyenlerin yeni ihtiyaçları ön plana konularak geleneksel mimari yorumlanıyor.

DS2 Architecture, cami mimarisinin geleneksel formuna günümüz için alternatif getirirken yeni sınırların nasıl olabileceğini keşfediyor. Bu gelişimde yerel kullanıcıların ve gelişen toplumun güncel ihtiyaçları ana dayanak noktası oluyor. Medrese eğitimine odaklanan tasarım yaklaşımı; alçakgönüllü formlar ve sade detaylarla sonuçlanıyor.

Mimari yerleşimde medresenin ihtiyaçlarının yanında İslami ibadet alanlarının kutsal öğeleri etkili oluyor. Kabe’ye yönelen minber ve vaazlar için kullanılan mihrab benzeri yükselti gibi temel unsurlar dikkate alınıyor. Yapı kıbleye dik şekilde konumlandırılıyor ve iç mekan düzenlemesinde mescidin önünde herhangi bir oda yer almıyor.

Yapı, her biri birincil bir işlev için kullanılan üç ayrı bölümden meydana geliyor. Güneyde öğrenci ve akademisyenlerin konaklama alanları, merkezde ibadethane ve kuzeyde derslikler bulunuyor. Her birimin üzeri tonozla örtülüyor ve bu tonozlar mekanları işlevsel olarak ayırıyor.

Yapının doğu tarafındaki geniş avlu, iç mekanların her iki cepheden güneş ışığı almasını ve havalandırma akışı sağlıyor. Yapı içerisinde alanları tanımlamak için bölücü duvarlar kullanılmıyor, bu sayede herhangi bir engel olmadan görsel bağlantı ve serbest dolaşım akışı elde ediliyor.

DS2 Architecture’ın iç mekan kurgusunda ayırıcı duvarlara yer vermemesi, proje kurgusunun dayanağı olan kapsayıcı ve kabullenici kurguya dayanıyor. Ferah açık planlı iç mekanlar, kullanıcıları iç mekanlarda ortak hareket etmeye davet ediyor. Sıcak atmosfere sahip her mekan, öğrencilerin emniyetini ve güvenliğini psikolojik olarak artırıyor.

Medreseye geleneksel geniş taç kapıların sade yorumundan erişiliyor.Girişte şadırvan yer alıyor ve insanları medreseye girerken arınmaya davet ediyor. Şadırvan bir kapı olmaksızın doğrudan avluya açılıyor. Medresenin arkasına doğru giderken merkezde mescid, en arkada ise derslikler yer alıyor. Üst katlarda tıpkı zemin katlarda olduğu gibi mescid merkezde ve derslikler en arkada konumlanıyor. Şadırvanın üstü katlarında ise ilk katta yemekhane, en üst katta ise yatakhane yer alıyor.

Medresede 90 öğrenci 36 aylık bir eğitimden geçiyor. 30 yerleşik akademisyen ve 60 günübirlik akademisyen bu eğitimi veriyor. Her 3 yılda bir yeni öğrencileri eğitecek bu sistem için hayır amacıyla çok sayıda kaynaktan fon ve destek sağlanıyor. Bu yapı, eğitimin tek kişinin inisiyatifinde olmasındansa topluluğun ortak değeri olmasını sağlıyor. Mimari tasarım topluluktaki bu işbirliği arzusundan ilham alıyor.