Boşlukta bir gerçek: Void Garden

Void Garden (Boşluk Bahçesi) Çin'de kamusal alanda sanat sergisi kapsamında tasarlandı. Mekan yerleştirmesinin tasarımcısı TAOA, bu sergiye katılan tek mimar olarak sanatçı Wu Didi ile kamuya açık sanat projesinde işbirliği yaptı. Küratör tarafından belirlenen arazide kamusal sanat alanı tasarlamaya başladı.

Projenin şantiyede inşaatının tamamlanması için yalnızca sekiz gün müddet verilmişti. Tüm masraflar dahil inşaat maliyeti ve sanatsal üretim için 160.000 yuan (yaklaşık 24,000 Amerikan Doları) bütçe sınırları vardı.

Foshan'daki Qiandeng Gölü Parkı, şehrin merkezinde yer alan önemli bir eğlence yeri. Mekan yerleştirmesi, parkın kalabalık bölgelerinden birinde ormanın kenarında bulunuyor. Konumunun verdiği birleştiriciliği kullanarak proje; ormanla, şehir parkıyla ve modern şehirle konuşabilecek bir yaklaşımla bir deneyim mekanı olarak tasarlanıyor.

Bir bahçenin içine başka bir bahçe alarak inşa edilen Void Garden, gerçek içeriği olmayan boş bir yer olarak düşünülüyor. Bu sayede tüm park ve karmaşık şehir, bir boşluk ile nefes alması amaçlanıyor.

Tahhüyül edilen izole bir dünyanın sınırlarını tanımlamak için beton malzeme tercih ediliyor. Ağaçların etrafındaki çalılıklara kadar uzanan formu ile betonun daha yumuşak görünmesi sağlanıyor. İç mekanın dönüştürülüp gizlenmesi ise soyut bir manzara oluşturuyor.

Yapı ağaçları referans alıyor ve ağaçların aralarındaki yarıkları mütevazı bir şekilde tamamlıyor.

Park yolunun bir tarafına, duvara asılan 1 metrekare büyüklüğünde kare giriş, içeride ve dışarıda iki dünyayı birbirine bağlamak için açılıyor. 60 cm genişliğinde bu girişten, bir seferde sadece bir kişi geçebiliyor.

Boşluğun tabanı temiz su ile dolduruluyor ve içi boş paslanmaz çelik plaka su yüzeyine yerleştiriliyor. Su ile aynı yükseklikteki bu plaka üzerinde yürümek tıpkı suda yüzmek gibi.

Bu yerleştirme, mimari ve sanat arasındaki sınırları yeniden düşündürmeyi hedefliyor. İşlevi olmayan bir yapı üzerinden belki de gerekli olanın işlevden ziyade yapısal bir tahayyül olduğunu ileri sürüyor. Bir nevi doğanın öngörülemez varlığını hiçlik gösteren bir yapı üzerinden yorumluyor.

Ağaçlar, gökyüzü manzaraları ve dört mevsim bu mekanın ana parçası olarak iç mekana manzaralar sunuyor. İnsanlar, tıpkı dünyanın dışında bir dünya olduğunu keşfeder gibi, boşluktaki gerçekliği deneyimleme fırsatı yakalıyor.