Peyzajı cepheye taşıyan tasarım: San Telmo Müzesi

Tarihi müze, kent dokusu ile Montre Urgull Dağı’nın topografyasının buluştuğu saçakta yer alıyor. Tasarım ekibi San Sebastian’ın karakteristik kentsel sorumu olan doğal ve kentsel peyzaj ikilemi ile yüzleşiyor. Ekip, mekandaki işlevsel ve hacimsel yaklaşımın yanında alanın sınır sorununa bir yanıt arıyor.

Nieto Sobejano Arquitectos mimarlık ekibi, müzenin süreksiz sınır tanımını, Urgull Dağı’nın San Sebastian kentinin tarihi merkeziyle buluştuğu nokta için doğa ve şehir kesişimi olarak ifade ediyor.

Tasarım ekibi, böyle bir sınır tanımına öneri olarak mevsimlere göre değişiklik gösterebilecek potansiyeli barındıran, Urgull Dağı ve bitki örtüsüne karışan, uzun, tamamlanmamış, zikzak çizen bir “Yeşil Duvar” önerinde bulunuyor. Duvar, mimari ve kentin peyzajla kesiştiği belirsiz bir sınır tanımlayan, bağımsızlığını da güçlü tutan bir metafor olarak tasarlanıyor.

Tasarlanan yeşil sınırın projede bir çelişki barındırdığını belirten mimari ekip, duvarın bina ile içine almak istediği ortam arasında fiziksel bir sınır tehlikesi barındırdığını ifade ediyor.

Öneri olarak kullanıcıyı içinde barındırdığı işlev zenginliği ile karşılayacak, müzenin çarpık yerleşimini benimseyen yeni bir bina tasarlanıyor. Bu bina uzun ve yerleşik bir duvar görüntüsü ile tanımlanıyor.

16.yüzyılın ortalarında inşa edilen ve restorasyonu gerçekleştirilen, eski Dominik manastırı San Telmo, tarih boyunca çeşitli yeniliklere ve değişikliklere maruz kalıyor. Son olarak 1932 yılında Zuloaga meydanına ve tepeye yeni eklenen yapılarla müzeye dönüştürülüyor. Bu hamlelerle manastırda var olan tapınağın yan cephesi tamamen gizleniyor.

Böyle bir geçmişle beraber tasarım için orijinal manastır yapısına bağlı ek yapıların yıkılması öneriliyor. Bununla beraber tasarım ekibi, kentsel hafızanın bir parçası olan manastır, kilise, kule ve şapellerin restorasyon projeleri sunuyor.

Maddi ve kavramsal boyutta bölgeye ve tarihi yapıya anlam kazandıran tasarım, dağ ile şapeller arasında yer alıyor. Dar hacimli uzunlamasına yerleştirilen yapı, lobi, toplantı salonu, mağaza, kütüphane, çalışma odaları ve depolama alanları ile müze ile ilişkili işlevlere ev sahipliği yapıyor.

Doğal ve yapay ikileminin ifadesi olan yeni bina, sahip olduğu farklı dönemlere ait malzemeler ve ölçeklerle mimari olarak figüratif bir diyaloğa sahip.

Projede, metaforik unsur olan “yeşil duvarın” yön değişiklikleri sayesinde, halkın Monte Urgull Dağı’na erişimini kolaylaştıracak büyük bir merdiven öneriliyor. Yine bu hareketlerle manzaraya yönelim sağlanıyor ve açık hava sergi alanları, seyir terasları ve kafeler kurgulanıyor.

Müzeyi kent için bir ikon durumuna getiren sınır tanımı olarak konulan duvar, doğal ve yapay ikileminin bir ifadesi olarak yerel bitki türlerinin büyümesine ortam sunan delikli metalik bir deri ile kaplanıyor.

Leopoldo Ferrán ve Agustina Otero tarafından tasarlanan alüminyum döküm paneller, kamusal mekanların sanatla kurduğu güçlü birlikteliklerikabul eden benzeri görülmemiş bir müdahale sunuyor. Bu dikkat çekici ve dinamik tasarım sayesinde unutulmaya yüz tutmuş tarihi binalar ve kalıcı sergiler kentin yeni odak noktası oluyor.

Proje, doğal ve yapay peyzaj ilişkisindeki kaotik duruma yeni ve modern bir bakış açısı getirmeyi hedefliyor.

Orijinal tarihi binayı çağdaş bir esere dönüştüren proje, bir müzenin yanı sıra bilgi üretmek ve yaymak için bir ortam sağlayarak müze tanımına da yeni bir açılım getiriyor.