İyi günler ileride...

Ölümün ve endişenin demokrasisi bu. Herkesi ve her şeyi eşitleyen bir tehlike…

Şaşkınız, canımız acıyor ve kalbimiz de kırık üstelik. Korkuyoruz ve haklıyız da… Ama yine de bu günler bitecek ve iyi günler yine ileride…

Bir yandan dünyanın nasıl da ‘yalan’ bir yer olduğunu bütün çıplaklığıyla yüzümüze vururken diğer yandan ‘gerçekten ihtiyacımız olan şeylerin’ neler olduğu konusunda da bir zihin açıklığı sağlayacak bize belli ki… Ölüm zaten demokratik bir varlık alanıydı. Onunla ilgili tartışma yok. Şimdi başımıza gelen şey, ona yol açan gelişimin demokratik bir dağılımda gerçekleşiyor olması. Yazları ve kışları, fakirleri ve zenginleri, gelişmiş olanlarla henüz gelişmekte olanları aynı artan oranla muhatap alan bir tehlikenin karşısındayız. Eski dünyamız çoktandır, kötüleri de en az iyiler kadar kuşatan, böylesine gerçek bir sorunla karşı karşıya gelmemişti. Şimdi geldik. Oradayız.

• Belli ki bu hâlde gidecek çok da yolumuz yok. Yapacak da çok şeyimiz yok. Ama düşünmek için zamanımız çok. Titizlikle, temizlikle ve dikkatle çözülebilecek bir sorun bu.

Uyarılar yapılıyor ve yapılması gerekenler biliniyor zaten… Bunu -inşallah kısa sürede- atlatırsak eğer, yine aynı olağanüstü hâl şartlarında bu kez kalbimizi ve zihnimizi kemiren virüsleri tespit ve teşhis için de çaba göstermeliyiz. Bu vartayı atlatırsak, sıra diğerine gelmeli çünkü… Şaşkınız, canımız acıyor ve kalbimiz de kırık üstelik. Korkuyoruz ve haklıyız da… Ama yine de bu günler bitecek ve iyi günler yine ileride… Karşı karşıya kaldığımız tehlikenin farkında olacağız ancak yine de ümit edeceğiz. Umudun ve neşenin evine bela uğramaz çünkü.

İthaf

Ölenleri şehit saydığımız bir musibet bu.

Cümlesine rahmet olsun.

Türkiye’nin başı sağ olsun.

Yakalananlara tez elden şifalar diliyoruz.

Gidenlere bir fatihaya vesile ve hastalara da şifa duası olsun diye bu sayımızı, içinden geçtiğimiz bu zor günlere adıyoruz.

Arkasından konuşacağımız günler kısa sürede gelir inşallah.