Yeter ki umut olsun...
"Ama umut; insanın kendi içine küçük bir tohum atıp onu yeşertmesi, sonra kendisini sarıp sarmalayan bir inanma değil mi?"
1-6
Toprak sarsıldı, biz sarsıldık; toprak durur gibi oldu, ama bizim ruhumuz bir türlü dinginleşmedi
2-6
İnsanın içinin yıkılması dışının yıkılması kadar ağır, sancılı, kahırlı bir hasar bırakıyor bazen
3-6
Ama umut; insanın kendi içine küçük bir tohum atıp onu yeşertmesi, sonra kendisini sarıp sarmalayan bir inanma değil mi?
4-6
Bir şeyi hem saflıkla hem imanla hem de aklıyla ölçüp biçtiği, eylemleriyle şekillendirdiği yerde insanın umudu büyür
5-6
Her ne kadar eskiler “umma ki küsmeyesin” deseler de, insanın umudu kendinden olunca bir şekilde küsmez oluyor hiç kimseye
6-6
