Hesabımızı da açtık minnoşumla

Çocuğu ile kendini bütünleştirerek “yemeğimizi yedik, ödevimizi yaptık...” ifadelerinde kendisini gösteren ve çok eleştirilen bir ebeveyn tutumuna aşinayız. Ama bu davranışın yeni sürümü çok daha ilginç. Büyüdüğünde birikmiş bir hesabı olsun ya da kendi oyununa destek olsun diye çocuğu/bebeği adına sosyal medya hesabı açan ebeveynler...

• Bunu bir bağımlılık ilişkisi olarak yorumlayan uzmanlar var. Ama benim anlamadığım, bu çocuğuna aşırı bağımlı olup onun ayrı bir birey olduğunu unutmak anlamında mı, yoksa onların kanalıyla internete bağımlılık mı!

Çocukları adına açılmış hesapları, kendilerininmiş gibi kullanıyor bu anne babalar. Bilhassa bebek kullanıcılar çok ilginç, yaşadıkları anları dijital bir günlük üzerinden arşivlemiş oluyorlar. Çocuklarının en mahrem hallerini, onların rızası olmadan (küçük bir çocuğun rızasından bahsetmek abes gerçi) başkaları (bu kimliği ve sayısı bilinmeyen bir izleyici kitlesi anlamına gelebilir) ile paylaşıyor, webe silinmesi mümkün olmayan izler bırakıyorlar.

Peki, bu çocuklar gerçekten bir hesapları olsun istiyorlar mı? Sosyal medya kullanıcısı (!) olan çocuklara sorduk. Neden oradalar, onlar için sanal âlem, reel âleme nispetle ne ifade ediyor?

Çocuklarla yaptığımız küçük ölçekli soruşturmanın cevapları şaşırtıcı değilse de düşündürücü.

Muhsin (15 yaşında):

Annem, ben 5 yaşındayken bana hesap açmış. Profile resmimi koymuş. Benimle ilgili paylaşımlarda benim ismimi etiketlediği için ben yaklaşık 10 yıldır Facebook hesabımda aktif gözüküyorum. Nasıl büyüdüğümü, karne alma heyecanlarımı, spor yaparken çekilmiş resimlerimi annem hep eklemiş. Ne zaman istesem girip bakabiliyorum. Altına yapılan yorumlar hoşuma gidiyor. Uzaktaki akrabalarım beni görmekten mutlu olmuşlar.

Kadirhan (14 yaşında):

Annem şeker patlatma oyununu çok seviyordu ve sürekli oynuyordu. Benim yedi yaşımdayken çok dikkatimi çekmeye başladı. Benim de oynayabilmem için bana hesap açmak zorunda kaldı. Hesabımı şimdi sadece oyun için açık tutuyorum.

Selvinur (12 yaşında):

Ben daha çok küçükken annem beni merak edenler için Facebook’a kaydetmiş. Bebeklik resimlerim, diş buğdayı resimlerim, ilkokula gittiğim zamanlar, takdir belgelerim düzenli bir şekilde hesabımda duruyor. Eskiden resimleri bastırıyorlarmış ama şimdi internet resimlerimizi saklamak için çok güvenli bir yer. Kâğıt yırtılabilir, usb kaybolabilir.

Melisa (10 yaşında):

Babam teknolojiye çok düşkün bir kişidir. O sürekli yeni aletler almak ve kullanmak ister. Sosyal hesaplar konusunda uzmandır. Oynadığı bütün oyunlarda çok başarılı. Onun ulaştığı levellere ulaşmam imkânsız. Hatta birkaç oyunda tüm seviyeleri aştı ve oyunu bitirdi. Ona hayranım. Asla onun kadar başarılı olamayacağım.

Ayyüce (10 yaşında):

Babam bana hesap açtığında ben daha tuşlara dokunamıyordum bile. Ama zamanla büyüdüm her şeyi kavradım. Şimdi okulda öğretmenimin kurduğu grupta ders çalışmalarımızı ve ödevlerimizi takip ediyorum. Onun dışında fazla ilgilenmiyorum.

Mustafa (13 yaşında):

Birbirimize oyun daveti yolluyoruz. Bir zamanlar annemin oynadığı çiftlik oyununda bahçesini genişletmek için başkalarına davet yollaması gerekiyordu. Bana bu yüzden hesap açmış, ilerde kendisi de kullanır diye. Bahçıvan oyunu oynayarak başlamıştım. Şimdi arkadaşlarımla komik karikatürler ve videolar paylaşıyoruz.