Mutluluk, ışıltısı ile gönül çelen bir kelime. Parıltısı göz alıyor, cezbediyor ve hayatın merkezinde kendine bir yer buluyor. İnsanı peşinden sürüklüyor, yönetiyor, yön veriyor.
Mutsuzum” çığlığı yükseliyor şarkılarda. Filmlerin kurguları mutluluğu arayanların hikâyeleri ile örülüyor. ''Mutlu olmak istiyorum,'' nidaları ile dolup taşıyor terapi odaları. ''Ne yapsam mutlu olurum?'' sorusu ile meşgul tüm zihinler; bir türlü izin vermiyor zihinlerde yankılanan bu soru uykuya. Mutsuzluk bir öfkeye dönüşüyor. ''Neden mutsuzum?'' sorusu bir takıntı haline geliyor; çünkü mutlu olmak hayatın anlamına indirgenmiş halde. ''Mutlu değilsem hayatımın bir anlamı yok,'' cümlesi zehirli bir ok gibi saplanıyor ruhlara.
