Aaa, o tabak bitecek: Anne Yemekleri

Okuldan dönersin, güleryüzüyle kapısını açar, seni kucaklar. Eve ne tok ne aç gelirsin. Muhtemelen saat 4-5 civarıdır. Kışsa hava kararırken, yazsa ikindi vakti. Sabah alelacele yapmak zorunda kaldığın ama şimdi keyif almanı istediği o kahvaltı sofrasını kurar, minik minik pişilerini kızartır. Sıcak sıcak servis eder. Yanında da bir güzel çay. Peçeteyle eline tutuşturur. Yedikçe yersin.

Bir de ekmek kızartırlar yanına üstüne üstelik bir de bu bahaneyle içirmek için ayranını da yapar koyar bardağına sessiz sedasız.

Ve işte bu yemek bir şarkıysa nakaratı da 'Ayranından da iç, ayran çok yararlı, bak ayranından bir yudum almamışsın!'

İştahsız ve cılız çocukların tombik olanlarla en ortak noktası, annelerin tek kurtarıcısı. 'Aman yavrum; sen yeter ki ye. Ben sana her akşam yaparım!' der, her akşam olsa da yersin.

O da sen yerken rahatlayan vicdanının sesine kulak verir. O ses de mutluluğun sesidir gençler.

Biberlisini zorla yediğimiz için; bir sanat eseri gibi o kaşık kaşık içli malzemesini esirgemeden bilmem kaç saat çılgınca serçe parmağı kadar sarar, pişirir. Hüpleterek yediğimiz, etliyse yoğurdun sevgilisi, zeytinyağlıysa böreğin. Candır, can.

Kankaları gelicek diye yaptığı bu lezzetin miktarı her zaman fazla olur ki sana da kalsın. Tüm anneler bu iştah abidesi yiyeceği öğrendiği ve bildiği gibi ayrı ayrı malzemelerle yapar ama hepsi de bir şekilde kendince özgün ve güzel olur. Dedikodu, kahkaha sinmiş diyet düşmanı, altın günlerinin kraliçesi. Müdavimlerine muhabbet sunan, esiri olduğumuz ve yemekten kendimizi bir türlü alamadığımız vazgeçilmezimiz.

Bu lezzet dopingi şişerken evi sanki mahalleden kanatlandırarak uçurup gökyüzündeki bulutların yumuşaklığına taşır, kokusu sokak sokak yayılır.

Tepside yapar, efendime söyleyeyim o çok meşhur kırmızı teflon kalıbında yapar. Bazen sade, bazen kakaolu, bazen limonlu. Ruh haline göre canı ne isterse onu koyar.

Kabarırken bir mucize gerçekleşicek gibi o sıcak fırının camına binbir heyecan ve beklentiyle yapışır kalırsın ve oradan ayrılamazsın. Hipnotize olmamıza sebep olan tariflerin hası. Soğuk sütün ekürisi.

Ayrıca kızların ilk öğrendiği, öğrenmek zorunda bırakıldığı ve ödül olarak dibini sıyırmasına izin verildiği şans anahtarı.

Sanki yemesi çok büyük bir mesuliyet arz ediyormuşçasına şımarık bir hali vardır ve saçma sapan anonim isimler listesinin başında gelmesiyle beyin fırtınası yaşatır. Mantıseverlerin kandırıkçı ve sahtekar bulduğu mantı simülasyonu. Salça ve yoğurtla var ya; tadından yenmez.

Haftasonu sabah kahvaltılarında dört gözle beklediğimiz ve mest ederek uyanmamıza vesile olan koku alarmı. Bala, pekmeze ve reçele bana bana yemesi efdaldir.

Kod adı: Cicipapa. Bayat ekmeklerin değerlendirilmesine vesile olan yardımsever. Kahvaltıların açık ara bir numaralı yıldızı.

Ocakta pişerken başlar evde bir şenlik havası. Annemize yardım ettiğimiz nadide tatlı.

Tabureye çıkarsın; kepçesini önce hızlı hızlı sonra ağırlaştığından yavaş yavaş gücün yettiğince karıştırmaya çalışırsın. İçinde patlayan baloncukları görünce piştiğini anlarsın.

Biz çocukken rengarenk satılan süslemeler ama en çok da hindistan cevizi bu tatlıdan nasibini alırdı.

Ayrıca daha güçlü olduklarından bu sefer tencerenin dibini yeme hakkına sahip olanlar erkeklerdi. :)

Olması için en çok sabretmemiz gereken ve ödül olarak istediğimiz kadar yenilmesine izin verilen buzdolabının en derin yerinde gizlenen çocukluk yıllarımızın pastası.

Ev dışında imalatı olan hiç bir yerde aynı lezzeti almadığımız, annelerimizi şampiyon ilan ettiğimiz çikolata şöleni ve ilk göz ağrımız.