Milletin zekasıyla dalga geçen töre dizileri ve jöleli ağalar serisi
NURCAN ÜÇ
Abone Ol
Her kanala virüs gibi yayılmış “saçı jöleli ağalar”” dönemini geride bırakmış olsak da bol acılı, töreli, beşik kertmeli, berdelli dizilerimizi unutmamız mümkün değil. Yakasında otantik broşu ile parlayan hanım ağalar ve boy boy paşalar, beyler! Sizleri unutursak kanımız kurusun!...
Bir dönem “Güneydoğu gerçeğini" anlatmayı şiar edinen (!) yapımcılar yörenin sorunlarını bu dizilerle pansuman ediyordu. Her dizide tabancalar patlıyor, hain planlar tertipleniyor, kaderler törenin akıbetine göre belirleniyordu. Dışarıda 4x4 arazi araçları, kapı önünde korumalar ağalarını kolluyordu. Tüm talihsizlikler bu dizilerde yaşanıyordu. Ağlama, hırs, öfke, aşk zaten birlikte güzeldi.
Hepsi bu kadar değildi elbette! Çelişkilerle örülü senaryolar dizileri daha enteresan kılıyordu!...
Mesela..
Ağalar pürüzsüz İstanbul Türkçeleriyle köylüye hükmediyor, marabalar ise uydurma bir yöre ağzıyla ağalarına boyun eğiyordu.
Ağalar, paşalar, beyler mutlak suretle holding sahibiydi; yurt dışında eğitim alıyor fakat kaderin cilvesiyle köylerine dönüyordu. İsimleri de rolleri gibi benzerdi; Baran, Boran, Seymen, Ömer...
Kanun hükmünde kararlar veren “ana"lar vardı birde, genelde gözleri sürmeli, yüzleri acıdan kavrulmuş ama dimdik duran hanım ağalardı. Onlar katıydı, sertti, tek beklentileri zürriyetlerini devam ettirecek erkek toruna sahip olmaktı.
Bir de büyük şehirde yaşamış kültürlü genç kızlar da vardı tabi, onlar her şeyden bir haber aşkın peşine düşüp “kuma"ya da razı gelen ağa eşi şehirli kızlardı…
Neyse ki Türk televizyonculuğu “ağa" furyasını geride bıraktı. Hadi gelin bir dönem maruz kaldığımız o dizileri hatırlayalım…