Fransa Ulusal Kütüphanesi 10 yıllık yenilenmenin ardından görücüye çıkıyor

Paris'te Rue de Richelieu'de bulunan tarihi külliyede el yazmaları bölüm koleksiyonu, okuma odaları, haritalar ve planlar şubesi, madeni para, madalya ve antika bürosu ile gösteri sanatları ofisi bulunuyor. Külliye 1993 yılından beri, Fransız ulusal sanat tarihi kütüphanesine ev sahipliği yapıyor.

2011 yılında başlayan yenileme çalışmaları kütüphaneyi kısmen açık tutabilmek için iki aşamada planlanıyor. İlk aşama 2011-2016 yılları arasında gerçekleştirilirken, sergi alanları, kafeler ve eğitim alanlarının tadilatları yapılıyor. 2017’den 2021’e kadar ise yapının geri kalan kısımları olan Mazarine galerisi, oval oda, Vivienne bahçesi ve müzenin yenilenme uygulamaları gerçekleştiriliyor.

Mimarlar projeye başlamadan önce oldukça kapsamlı tarihi okumalar gerçekleştiriyorlar. Bruno Gaudin’nin ekibi restorasyon ve modern ekleme arasında iyi bir denge yakalayarak mimari tarih ve teknik arasında nitelikli bir diyalog kuruyor.

Ekip, 300 yıllık dönüşüm geçiren ve her dönemin önde gelen mimarları tarafından dokunuşlar barındıran kütüphane için miras zenginliğiyle orantılı bir karmaşıklıktan bahsediyor. Mevcut dokuya fazla dokunmadan gerçekliği mümkün oldukça diri tutan tasarım ekibi, yapı ile program ilişkisini doğru dengeye oturtmayı hedeflediklerini belirtiyor.

Tasarımcılar, mimarlığın korumacı kimliğine bürünerek dikkatli değerlendirme ve yoğun araştırmalar sonucunda, alana yaklaşımı birkaç tasarım hamlesiyle gerçekleştiriyor. İlk hamleleri, kompleksin içindeki dolaşım ağını yeniden kurgulamak oluyor.

Kuzey-güney ve doğu-batı akslarında yeni dağıtım, altyapı ve hareketi kurgulayarak kolay erişim sağlanıyor. Ana erişim için merkezi uzun bir fuaye alanı oluşturuluyor. Fuaye alanına, dikey erişim sağlayan, kamusal alan ve özel alan ilişkisini kurgulayan merdivenler ve asansörler yerleştiriliyor.

Ziyaretçiler, Louvre Müze’sinden Opera’ya giden bir rota üzerinden kütüphaneye ulaşabiliyor. Bu durumu destekleyecek dörtgen fuaye alanının kenarlarını birbirine bağlayan iki giriş tasarlanıyor. Rue Vivienne ve rue de Richelieu üzerinde olan bu iki giriş, yoldan geçenleri Paris’in kalbindeki mirası keşfetmeye davet ediyor.

Proje, antik çağlardan günümüze kronolojik bir rota sunan yeni müze düzenin de dahil olduğu tamamen yeniden tasarlanmış alanları kullanıcıya sunuyor. “Salle Labrouste” olarak bilinen okuma salonunun tadilatı Jean François Lagneau tarafından gerçekleştiriliyor. Mimar en büyük zorluğun canlı renkleri eski haline getirmek olduğunu söylüyor. Alanda 6 adet okuma odası bulunuyor.

Kompleksin en eski tarihine sahip olan kitap rezervi ilk olarak 1868 yılında inşa ediliyor. Daha sonra 1936 ve 1938 yılları arasında iki yeraltı katı daha ekleniyor ve 1959’da ise üstüne 5 kat inşa ediliyor. Mimari ekip, asansörler, kaplamalar ve asma tavanlar dahil olmak üzere yıllar boyunca yapılan değişiklikleri kaldırıyor. Bu müdahale ile üstü kapatılan metal eklemeler ortaya çıkma fırsatı buluyor. Ortaya çıkan malzeme paleti rezervin tarihini gözler önüne seriyor.

Diğer bir korunan alan ise Henri Labrouste tarafından tasarlanan ikili galeri alanı. Her iki galeri, kendinden destekli metal ve ahşap raflar ve dökme ızgara demirli bir zeminden oluşuyor. Kamusal dolaşımı cam perde duvar ile sergileyen Viennot Galeri, gösteri sanatları koleksiyonlarına ev sahipliği yapıyor. Des Petits-Champs Galerisi ise okuma odası olarak hizmet verecek şekilde tasarlanıyor.

Çoklu işlevi bünyesinde barındıran proje, sanat ve mimarlık tarihi için devasa bir kampüse ev sahipliği yapıyor. Hem kütüphane hem de müze olan proje, aynı zamanda ziyaretçilere yürüyüş ve keşif alanları sunuyor.