Mimar, filozof ve yazar: Kisho Kurokawa

İlkokulda model uçak ve binalar yapmasıyla tanınır. Tokai Ortaokulunda Budist rahipler tarafından eğitim görür. Kyoto Üniversitesi'nde mimarlık okur ve aynı zamanda Tokyo Üniversitesi'nde Kenzo Tange’den eğitim alır. 1957'de lisans derecesi ile mezun olur. Daha sonra 1959'da yüksek lisans eğitimini tamamlar. 1962'de kurulan Kisho Kurokawa Architect & Associates'in kurucu üyeleri arasında yer alır. Şirketin ana ofisi Tokyo'da olup Osaka, Nagoya, Astana, Kuala Lumpur, Pekin ve Los Angeles'ta şubeleri açılır.

Kurokawa, üniversite eğitimindensonra felsefe doktorasına devam eder, ancak 1964'te okulu bırakmak zorunda kalır. Mimar, 1960 yılında Metabolist Hareket'in kurucu üyelerinden biri olur. Bu hareket mimarlık camiasında bir üne kavuşur. Kurokawa’nın felsefesinin önemli eserlerinden biri olan 1970 Osaka World Expo için tasarlanan Takara Cotillion Beautillion Pavyon tasarımı ile çeşitli ödüller alarak adını duyurur.

Makine çağı estetiğine inanan Metabolistler, prefabrikasyonu ve seri üretilen mimari öğeleri tercih etti. Metabolist akım grubunun en radikal üyesi olan Kurokawa, üzerine modüllerin ve kapsüllerin eklenebileceği merkezi bir çekirdeğe sahip tasarımları savunur. Tasarımlarındaki bu görüşünü Tokyo'daki Nakagin Kapsül Kulesi (1970–72) ve Ōsaka Sony Kulesi (1972–76) gibi yapılarda gerçekleştirir. Dünyanın ilk karma kullanımlı konut ve ofis kulesi olan Nakagin Kapsül Kulesi kapsül mimarisi kullanılarak inşa edilir. Nakagin Kapsül Kulesi'nde daire ya da stüdyo olması amaçlanan esnek mekânlar aracılığıyla, yapının değişen ihtiyaçlara uyum sağlaması amaçlanır. Yapı, modern mimarinin ve teknolojikilerlemenin somut bir örneği olarak dikkat çeker. Nakagin Kapsül Kulesi, şu anki bakımsızlığına rağmen, Tokyo'nun merkezindeki önemli mimari eserler arasında yer alır.

Metabolistler için yeni yapılar ve yeni kentler; teknoloji ile modern malzemelerin tam ve etkin bir şekilde kullanılmalarına karşın organik olarak gelişir ve asimetrik olarak tasarlanır. Çünkü simetri tamamlama anlamınagelir. 1980'lerde Kurokawa, Metabolist hareketin radikal olan fütürist yönlerine olan ilgisini kaybeder ve daha derin bir tasarım felsefesi amacıyla eserler ortaya koymaya çalışır. Kurokawa, sonrasında simbiyoz adını verdiği kendi felsefesini ortaya koyar. Kurokawa'ya göre simbiyoz, yapıların birbirinden yalıtılmış mekanik parçalar olarak görülmemesi, bunun yerine yaşayan, nefes alan varlıklar olarak birlikte çalışması gerektiği anlamına gelir. Bu ilkeler, Tokyo'daki Ulusal Sanat Merkezi (2005), Çin'de 150.000 kişinin yaşaması için tasarlanan Yeni Zhengdong Bölgesi ve Kazakistan'ın yeni başkenti Astana için hazırlanan şehir planı gibi projelerde kendini gösterir.

Kurokawa’nın tasarladığı Hiroşima Çağdaş Sanat Müzesi (1988–89), II. Dünya Savaşı'ndan bu yana orada inşa edilen ilk sanat müzesidir. Kurokawa, şehre atılan atom bombasını temsil etmek için çelik ve beton malzemeler aracılığıyla müzenin merkezinde boş, dairesel bir alan tasarlar. Bir diğer projesi olan Nara Şehri Fotoğraf Müzesi'nde (1989–91), özellikle çatı kiremitlerinde ve yapının genel formunda Shinyakushiji Tapınağı'na ve bölgenin kültürel mirasına dair izler bulundurur.

Kisho Kurokawa; ‘‘Mimarlık, başrol oyuncularının insanlar olduğu bir tiyatro sahnesidir. İnsanlar ile mekân arasındaki diyalogu yönlendirerek, tasarım oluşturulur.’’

1982'de "Kisho Kurokawa" gezici sergisi Fransız Mimarlık Enstitüsü'nde başlar ve ardından Floransa, Roma, Varşova, Helsinki ve Moskova'da sergilenir. Sonrasında 1986'da Polonya'nın Wroclaw kentindeki Mimarlık Müzesi'nin kalıcı bir koleksiyonu olarak yer alır. "Kisho Kurokawa Metabolism 1960-1975" Sergisi, 17 Haziran - 29 Eylül 1997 tarihleri arasında Fransa, Paris'teki Centre Georges Pompidou'da düzenlenir. "Kisho Kurokawa Retrospektifi" 20 Ocak 1998'de Paris’te, sonra İngiltere Kraliyet Mimarlık Enstitüsü, Şikago Sanat Enstitüsü, Berlin Dünya Sanatı Merkezi ve Amsterdam Van Gogh Müzesi Yeni Kanadında sergilenir.

Kurokawa, Mimarlıkta Metabolism(1977),Japon Mimarisini Yeniden Keşfetmek(1988), Kültürlerarası Mimari: Simbiyoz Felsefesi(1991),Metabolismden Simbiyoza(1992)veKisho Kurokawa: Makine Çağından Yaşam Çağına (1998) kitabı dâhil olmak üzeremimarlık üzerine çok sayıda kitap yazar. Aktif bir eğitimci olan Kisho Kurokawa, aynı zamanda genç Japon mimarların destekçileri arasında yer alır.

Kurokawa, Tokyo Ulusal Sanat Merkezi için 2006 Uluslararası Mimarlık Ödülü; Fukui Valiliği Dinozor Müzesi için 10. Kamu Binası Ödülü Ödülü (2006); Walpole Mükemmellik Madalyaları (2005); ve Uluslararası "ŞEHİRLER Mükemmellik Ödülü" (2002)’nü alır.

Kurokawa, 2007 yılında 73 yaşında vefat eder.