Neo-Rasyonalizmin öncüsü: Oswald Mathias Ungers

Almanya’nın Kaisersesch şehrinde doğan Oswald Mathias Ungers; Nazi Almanya'sında büyür ve İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, 1947'den 1950'ye kadar, Karlsruhe Üniversitesi'nde Egon Eiermann'ın yanında mimarlık eğitimi alır. 1950'de, Köln'de ilk mimarlık ofisini kurar; 1964'te Berlin'de, 1974'te Frankfurt'ta ve 1983'te Karlsruhe'de ek ofisler açar. 1963-1967 yılları arasında Berlin Teknik Üniversitesi'nde profesörlük ve mimarlık fakültesi dekanı olarak görev yapar.

1968'de Amerika Birleşik Devletleri'ne taşınır ve burada 1969'dan 1975'e kadar, Cornell Üniversitesi'nde mimarlık bölümü başkanlığında görev alır. 1971'de American Institute of Architects üyesi olur. Aynı zamanda Harvard Üniversitesi'nde (1973 ve 1978), Kaliforniya Üniversitesi’nde, Los Angeles'ta (1974/75) misafir profesörlük yapar. 1976'da Almanya'ya dönüp Viyana Uygulamalı Sanatlar Üniversitesi'nde (1979/80) misafir profesör ve Kunstakademie Düsseldorf'ta (1986) profesörlük yapar.

Kariyerinin başlangıcında evler ve okullar üzerine çalışmalar yapan Ungers, ardından daha büyük ölçekli projeler tasarlayarak kariyerine devam eder. Roma'daki Alman Elçiliği’nden (1964) Bremen Üniversitesi Kampüsüne (1976), Berlin Adliyesi’nden (1979), Venedik Lido'daki Sinema Binası yarışmasına (1991) kadar birçok projeye katılır.

Frankfurt, Hamburg ve Köln'de müzeler tasarlar. Binaları arasından Belvederestrasse'deki kendi evi ve Köln-Müngersdorf (1959), basit geometrik kompozisyonlarıyla öne çıkar.

Berlin Duvarı'nın yıkılmasının ardından şehri yeniden planlayarak bütünsel bir nitelik getirmek için çalışmalar yapar. Cornell’de birlikte çalıştığı Rem Koolhaas ve diğer öğrencileriyle soğuk savaştan sonra Berlin şehrinin yeniden planlanması için bir proje önerisinde bulunurlar. Projede, şehrin var olan durumunu göz önüne alırlar: duvar yeni kalkmış, iç savaş yeni bitmiştir.

O dönemde azalan bir nüfusa sahip olan Berlin’in sadece belirli kısımları kullanılmaktadır. Ungers ve öğrencileri bu verileri göz önünde bulundurarak var olanı koruyup geriye kalan yerlerin yavaşça çürümeye bırakılmasına karar verirler. Ekip, bu parçalanan kısımların giderek doğaya karışacağını ve kullanılan kısımların, yeşil denizin içindeki şehir adaları olacağını anlatan 12 tezden oluşan bir proje hazırlar. Bu proje, 1970 – 1980’lerdeki nüfus artışı ve azalışının her şehir için farklı olduğunu ve hepsinin değişik ihtiyaçları olduğunu vurgular. Böylece, mimari kuramda küresel teoriye yeni bir bakış açısı kazandırır.

Eski ve yeni karşılıklı olarak birbirlerini yorumlamalıdır." Oswald Mathias Ungers

Aysu Başkaya, İşlev ve Morfoloji Birlikteliğinde Mimarlık Sanatı başlıklı makalesinde, “Ungers klasik Mimari'yi yorumlayan Post-modernistlerin ve İngiliz Geleneksel Mimarisini yeniden yorumlayanların, tarihi taklit etmelerine şiddetle karşı çıkar. Bu tür davranışların "kitsch"den öteye gidemeyeceklerini savunur.” diye belirtir.

Ungers çok sayıda ödül alır; eserleri sergilerde ve retrospektiflerde sergilenir. Yeni-Rasyonalizmin Almanya'daki en etkili temsilcilerinden biridir. Bir teorisyen ve tasarımlarında yerel değerleri ön plana çıkaran bir mimar olarak özellikle Uluslararası Modernizme güçlü bir rakiptir.

Oswald Mathias Ungers’in ünlü çalışmaları ve projeleri:

- Wallraf-Richartz Müzesi, Köln (Almanya), 2001

- Yenileme Kunstpalast, Düsseldorf (Almanya), 1999

- Ungers Konutu, Köln-Müngersdorf (Almanya), 1999

- Friedrichstadt-Passagen (Quartier 205), Berlin (Almanya), 1996

- Thermen am Viehmarkt, Trier (Almanya), 1996

- Çağdaş Sanat Müzesi, Hamburg (Almanya), 1995

- Aile mahkemesi; Bölge Mahkemesinin genişletilmesi, Berlin (Almanya), 1995

- Alman büyükelçisinin konutu, Washington (ABD) 1994

- Baden Bölge Kütüphanesi, Karlsruhe (Almanya), 1991

- Forellenwerg bölgesi, Salzburg (Avusturya), 1984

- Deutsches Architekturmuseum, Frankfurt am Main (Almanya), 1984

- Messe-Torhaus, Frankfurt (Almanya), 1983

- Schillerstrasse, Miquelstrasse, Lützowplatz'daki apartman kompleksi (1982/1983)

- Wuppertal'da (Almanya) konut kompleksi, 1959

- Bilimsel Araştırmalar Enstitüsü, Oberhausen (Almanya), 1958

- Müstakil ev, Oderweg, Köln (Almanya), 1951