Renklerin rehberlik ettiği konut: House Number 7

330 metrekarelik bir arsa üzerine inşa edilmiş yapı, çevresine uyumlu ve sade bir duruş sergiliyor. Ortada konumlanan iki katlı avlu, doğal ışığın yapı içindeki alanlara ulaşmasını sağlarken, cephe tasarımında dayanıklılık ve işlevsellik ön plana çıkıyor. Bu avlu, mahremiyeti sağlarken sakinlere doğayla iç içe bir alan oluşturuyor ve dış çevreden izole bir kullanım sunuyor.

Müşterinin çalışma alanı, ebeveynler için konforlu bir yatak odası, çocuklar için ferah bir yaşam alanı ve sık sık Yazd ile Tahran şehirleri arasında seyahat ederek ziyarete gelen aile bireyleri için misafir odası gibi çok yönlü ihtiyaçlar, yapının dubleks olarak tasarlanmasını gerektiriyor.Bay ve Bayan Hasani, geniş ve dışa açılan pencereler talep etmiş olsalar da, Yazd gibi geleneksel ve dini kurallara bağlı bir şehirde, mahremiyetin korunması ve komşuların doğrudan görüş sahibi olmaması gibi hassasiyetler göz önünde bulundurularak tasarım detaylandırılıyor.

Projede geniş merdivenler, kirişlerin üzerindeki zarif geçişler, alışılmışın dışında konumlandırılmış gibi görünen mekânlar veavlular arasında kurulan ışık oyunları, kullanıcıları farklı açılar sunan mekânlarda bir keşif yolculuğuna davet ediyor. Bu dinamik düzen, yalnızca yeni bir mekânsal deneyim yaşatmakla kalmayıp, aynı zamanda mekânın içinde de farklı atmosferler oluşturuyor.

Bu yol, şehrin üstünde bir köprü boyunca devam ederek farklı sekanslar oluşturuyor ve her adımda yenilikçi bir deneyim sunuyor.

Tasarım, huzurlu bir yaşam alanı oluşturmayı hedefliyor ve geleneksel ile modern unsurları bir araya getiriyor. Mimar, Yazd'ın yerel dokusuna ve burada şekillenmiş yaşam biçimine bağlı kalarak projeyi kurguluyor. Yapı, estetik kaygılar kadar çevresiyle uyum ve komşuluk ilişkilerini de gözetiyor. Mahalle ile bütünleşen bu anlayış, binanın yalnızca fiziksel bir yapı değil, aynı zamanda yerel kültür ve sosyal dinamiklere katkı sağlayan bir yaşam alanı olarak inşa edilmesini sağlıyor.

Özellikle renk kullanımı, tasarımın önemli bir parçası haline geliyor. Mavi renk, içsel izolasyon ve mesafeyi simgelemek amacıyla kullanılırken, yeşil renk huzur ve dinginlik hissiyatı verecek şekilde mekânda belirli alanlarda öne çıkıyor.

Bu bağlamda, doğal ve basit malzemeler tercih ediliyor. Ancak bu malzemeler, estetik değerinden hiçbir şekilde ödün vermiyor. Aksine, tasarımdaki sadelik ve doğallık, mekânın atmosferini zenginleştiriyor, sıcaklık ve derinlik katıyor. Mimar, ekonomik sınırlamaları avantaja çevirerek, malzeme ve form arasındaki dengeyi nitelikli bir şekilde kuruyor. Sonuç olarak bu proje, mekânda estetik ve işlevselliği birleştiren, aynı zamanda kültürel ve ekonomik bağlamı göz önünde bulunduran bir tasarım sürecinin başarılı bir örneği oluyor.