1850’ler

Fotoğrafçılığın Osmanlı İmparatorluğu’na gelişiyle, özellikle İstanbul olmak üzere, birçok yabancı fotoğrafçı şehirde stüdyolar açarak faaliyet göstermeye başladı. İlk stüdyo 1850 yılında Basile Kargopoulo tarafından açıldı. Bu dönemde, şehrin tarihi ve kültürel dokusu, günlük yaşam sahneleri ve mimarisi fotoğraflanmaya başlandı.

1860’lar

Osmanlı vatandaşı fotoğrafçılar, yabancı meslektaşlarından teknikleri öğrenerek ve kendilerine has tarzlarını geliştirerek fotoğrafçılık sanatında öne çıkmaya başladı. Abdullah Biraderler, kendi stüdyolarını açarak sadece yabancılara değil, Osmanlı ailelerine de hizmet vermeye başladılar. Osmanlı fotoğrafçıları portre çekimleri, şehir manzaraları ve sosyal belgeseller yaparak bu sanat dalında kendilerine özgü bir ifade biçimi geliştirdi.

1873

Sultan Abdülaziz’in emriyle Viyana’daki Dünya Fuarı’na bir dizi fotoğraf gönderildi. Bu, Osmanlı İmparatorluğu’nun fotoğrafçılık alanındaki yeteneklerini milletler arası alanda sergileme fırsatıydı. Gönderilen fotoğraflar, Osmanlı topraklarının zengin kültürel ve tarihi mirasını vurguladı. Ayrıca imparatorluğun modern teknoloji ve sanat dallarında Batı dünyası ile rekabet edebileceğini gösterdi.

1880’ler - 1890’lar

Sultan Abdülhamid Han, Osmanlı’nın gücünü dünyaya göstermek istiyordu. Bu amaçla imparatorluğun eğitim, sağlık, mimari ve askeri gücünü gösteren kapsamlı bir fotoğraf koleksiyonu hazırlattı. Yıldız Albümleri olarak bilinen bu seri, Osmanlı coğrafyasının çeşitli yönlerini ve günlük yaşamını belgeleyen binlerce fotoğrafı içeriyordu.

1908

İkinci Meşrutiyet’in ilanı ve ardından gelen dönemde, fotoğrafçılık daha da yaygınlaştı ve basın yayın dünyasının ayrılmaz bir parçası haline geldi.

*Bu yazının başlığı yazardan bağımsız editoryal olarak hazırlanmıştır.