Elveda İstanbul!
Suriye'nin hürriyetine kavuştuğu ilk günden itibaren hissî gel-gitler yaşamaya başladım. Bir anda gelen büyük zaferin verdiği sevinç, mutluluk ve şaşkınlık ile aziz İstanbul'dan mukadder ayrılığın hüznü ve kederi arasında gidip geldim.
Zaferden iki hafta sonra ailecek Suriye'ye kesin dönüş kararı aldık. Vatana giderken yanımda götüreceğim mobilyaların, eşyaların ve hatıraların karmakarışık okyanusunda gözyaşlarına boğuldum.
İstanbul benim için, ömrün son baharında aniden karşıma çıkan bir aşk gibi. Hani ilk aşkınız sizi terkeder, kalbiniz öylece bomboş kalır ya! Hatta daha da kötüsü, ilk aşkınız sizi öylece yaralı bırakıp düşmanların safına geçerek size ihanet eder, kendinizi yapayalnız ve bu dünyadan tamamen dışlanmış hissedersiniz ya!
Hani güzel ve asil bir kadın hayatınıza girer de, güzelliği ve heybetiyle kalbinizi tutuşturup daha önce hiç bilmediğiniz nice hoşnutluğu nezâketle size bildirir, o iksirin sarhoşluğuyla göklerde uçarsınız ya!
Yine de ilk aşkınız o kötü halinden uzaklaşıp değerinizi tekrar anlayınca, sizi üzenleri geride bırakıp tekrar sizi aramaya başlayınca, sizi içten içe bürüyen, kalbinizin fitilini tutuşturup yaralarınıza şifa olan o ilk aşkı terkedemezsiniz. Onunla bağlarınızı koparamazsınız.
Evet, en verimli yıllarım bu güzel şehirde geçti. Çalıştım, tefekkür ettim, hayallerimin peşinde koştum ve çocuklarımı büyüttüm ben burada.
Buraya cismi ve tecrübesi zayıf bir kadın olarak geldim. Korkuyordum fakat aynı zamanda umutla doluydum. İnsan denilen cevheri pek tanımıyordum ama ağır mesuliyetler yüklenmiştim. Üç ergen çocuğum, yayınlanmış altı kitabım vardı. Arap gazete ve dergilerinde, web sitelerinde yazılarım yayınlanmıştı. Unutulması pek de kolay olmayan acılar yaşamıştım. Bugün bu şehre yayınlanan 35 kitapla, Türkiye'nin saygın internet sitelerinde ve gazetelerinde yayınlanmış yazılarla, gözyaşları içinde veda ediyorum. Farkındalıkla, bilgelikle, sayısız tecrübeyle ve hiçbir mesuliyeti bulunmadan.
Sağolsun, çocuklarım büyüyüp annelerine destek oldular. Maişet mesuliyeti sona erdi. Geriye sadece yazmak ve kendine bakma tasası kalan yeni bir dönem, yeni bir hayat başladı benim için.
Bugün İstanbul'a veda ederken yanımda şunları götürüyorum:
- Sadece İstanbul'da 23 kitabım yayınlandı. Diğer Arap ülkelerinde yayınlanan kitaplarımda yanımda.
- Gerçek Hayat dergisinin pek çok sayısını ömrümün sonuna dek en güzel hatıralarım olarak yanıma aldım ve hep saklayacağım.
- Türklerin yanısıra diğer ülkelerden pek çok dostumdan hediyeler almıştım. Arnavutluk, Kazakistan, Mısır, Lübnan, Yemen, Kuveyt ve daha birçok ülkeden... Onlar da yanımda.
- Arap yazarlar olarak farklı ülkelerden ve farklı şehirlerden birçok kimseyle İstanbul'da defalarca bir araya geldik. Gerek Suriyeliler gerekse diğer Arap yazarlardan pek çok kitap hediye edildi. Her birimiz kendi ülkesine döndükten sonra böyle anların bir daha yaşanması pek mümkün olamıyor.
- Ailesinden pek çok kimseyi ve sevdiklerini geride bırakan biri için yeni dostlar biriktirmek önemli. Sevdiklerimin hasretini unutturmaya çalışan, geçici de olsa onların eksikliğini dolduran yeni dostların fotoğraflarını ve hatıralarını da yanımda götürüyorum.
- Yılların aklımdan asla silemeyeceği harika İstanbul fotoğrafları da yanımda..
Ve en mühimi, cani Esed'in pençesindeki Suriye'den çıktıktan sonra ilk kez tattığım o hürriyet ve güvenlik hissi...
Türkiye'deki ırkçıların aslında bizimle hiçbir alâkası olmayan, siyasi beklentiler ve menfaatler çerçevesinde körüklediği acı olaylara dair hatıralarım da bavulumun bir köşesinde. Bunlar hiçbir şekilde kaderimizi değiştirmedi ama her zaman yanımızda olanların, yaptıkları unutulmayanların kıymetini daha da anlamamızı sağladı.
Türkiye'de çok zengin, çok derin bir tecrübe yaşadım. Bu tecrübe beni değiştirdi, başka birine dönüştürdü. Bu şehri seven, onu her zaman koruması için Allah'a dua eden, güçlü ve kendine güvenen bir kadın olarak yeniden doğdum.
Bana verdiğin her şey için teşekkür ederim güzel İstanbul!
Sana dair sözlerim bitmiş değil.
İnşaalah senin hakkında daha nice yazılar yazacağım.