Hayat, aslında bir dönüş hikâyesidir. Çocukken oyun bitince eve döneriz, büyüyünce yol bitince... İnsan, her yolculuğunda biraz daha eksilir, biraz daha arınır; sonunda başladığı yere, yani kendine döner. Çünkü “ev”, sadece bir duvar değildir; insanın içindeki sükûnet, Rabbine yaklaşma hâlidir. Dünyada yaptığımız her şey, bir tür eve dönüştür çabasıdır: Kırıldığımızda dua ederiz, yorulduğumuzda secdeye varırız. Dönmek, vazgeçmek değil; aslına rücû etmektir. Belki de hayatın bütün telaşı, eve varabilmek içindir. 🍂
