Hayatın yoğun temposu içerisinde bireyler çoğu zaman kendi sınırlarını zorlayarak, hem bedensel hem de ruhsal açıdan tükenmişlik hissine kapılabilirler. Kendini korumak ve içsel dengeni muhafaza etmek, uzun vadede üretkenliğin ve yaşam kalitesinin temel şartıdır. Bu bağlamda, gereksiz tartışmalardan uzak durmak zihinsel enerjini boşa harcamanı engeller. Her şeye yetişmeye çalışmak ise gerçekçi olmayan bir beklentidir; önceliklerini belirlemek daha sağlıklıdır. Mola vermekten çekinmemek, hem düşünsel berraklık hem de verimli çalışma açısından gereklidir. Kendine vakit ayırmak ise, kişisel gelişim ve huzurun en önemli unsurlarındandır. Unutulmamalıdır ki, kendi ihtiyaçlarını gözetmeyen bir insanın başkalarına fayda sunması da zamanla güçleşir. Kendini tüketmemek, yalnızca kişisel bir tercih değil, sağlıklı ve dengeli bir yaşamın zorunlu gereğidir.
