Her kırgınlığın arkasında görünmeyen bir hikâye, her hikâyenin ardında da Rabbin bildiği bir emanet vardır. Bazen bir kalbi incitmek, farkında bile olmadan büyük bir vebalin kapısını aralar. Çünkü kimi gönüller vardır; sessizliğiyle, temizliğiyle, duasıyla Rabbine yakındır. Ona dokunduğumuzda sadece bir insan üzülmez; içimizdeki vicdan da yarım kalır. Mevlana'nın hatırlattığı gibi, insanın değdiği her kalp bir sınavdır. Bu yüzden sözümüzü, öfkemizi, hızla geçen hayatın gerginliğini bir an durdurup tartmak gerekir. Belki bir tebessüm, belki bir özür, belki küçük bir iyilik… Hem kırılanı onarır hem de insanın kendi kalbini temizler. Çünkü sonunda geri dönen hep kendi davranışımızın yankısıdır.
