Rumi'den niyete dair

Kimi zaman insan, dokunduğu her şeyi güzelleştirebilecekken kendi içindeki fırtınaların gölgesine kapılır. Zehri şeker sanır; en saf olanı bile kırılgan bir sözle, yanlış bir adımla yaralar. Oysa kalbin hakikati bellidir: İçinde taşıdığın duygu neyse, sesine, bakışına, dokunduğun her şeye siner. Bir damla iyi niyet, bir suya düşen halka gibi genişler; iyilik çoğaldıkça hem seni hem çevreni arındırır. Ama bir damla kırgınlık, bir anlık öfke ya da hesaplı bir söz de aynı hızla yayılır; sesi uzun sürer, izi derin olur. Mevlânâ'nın uyarısı tam da buradadır: Zehri balla süsleme, tatlı olana da zehir katma. İçinde ne taşıyorsan, dışarıya da o akar. Kendine dön, kalbini temizle, niyetini sadeleştir. Çünkü insanın eliyle çoğalttığı her söz, önce kendine sonra dünyaya dokunur.