Hâlâ bir yerlerde bir çocuğun minderleri üst üste koyup, koltukların arasına bir battaniye gererek kendine minik bir dünya kurması… İşte tam da bu yüzden içimiz yumuşuyor. Çünkü o görüntü, hepimizin çocukluğundan bir parçayı yeniden canlandırıyor. Hiçbir teknolojinin, hiçbir oyuncağın yerini tutamadığı o basit ama büyülü anlar; evcilik evlerinin sessizliğinde yeniden hayat buluyor.
Çocukluğun Sade Mutluluğu Fotoğrafta, battaniyeden yapılmış bir çadırın içinde kitabına gömülmüş bir çocuk var. Yanında birkaç oyuncak, dizlerinin üzerinde de küçük bir hikâye kitabı. Bu kendi kendine kurduğu dünya, ona belki de gerçek hayatta hissettiğinden çok daha büyük bir güven alanı sunuyor. Çocukluğun en güzel tarafı da bu zaten: sınırsız hayal gücüyle kurulan küçük evler, küçük sahneler ve büyük mutluluklar.
Neden Hepimizi Bu Kadar Etkiliyor? Çünkü bu görüntü, modern dünyanın hızından kaçıp saklanabileceğimiz bir köşe hatırlatıyor bize. İnsanın içini ısıtan bir masumiyet, kimseye ihtiyaç duymadan kurulan bir mutluluk ve saf oyun hali… Belki de bu yüzden, dünyanın neresinde olursa olsun, minderlerden ve örtülerden yapılmış bir "evcik" hâlâ hepimize iyi geliyor.
