Fotoğraftaki sahne aslında tam bir “kedi devlet ciddiyeti”. Az önce babayı dövüp şimdi koltuğa kurulmuş televizyon seyrediyor… Sanki mahkeme tutanağına “gerekli gördüğüm için yaptım” diye not düşecek kadar kendinden emin.
Kedilerin bu özgüveni nereden geliyor? Bilimsel açıklama basit: Kediler evcilleşirken köpekler gibi insanlara dayanmayı değil, insanları kendilerine uydurmayı seçti. Bu yüzden ev içindeki tüm güç ilişkilerinde kendilerini bir üst makamda görüyorlar. Evde en rahat koltuk onların, en yüksek rütbe onların, karar mercii yine onlar. Biz sadece “geçici izinle” aynı mekânda yaşıyoruz.
Peki bu pervasızlık niye komik geliyor? Çünkü kediler yaptıkları hiçbir şeyde tereddüt etmiyor. Bir insan aynı şeyi yapsa suç olur; kedi yapınca “ay çok tatlı” oluyor. Gücün şefkatli hâle bürünmesi gibi bir şey… Bir bakıyorsun yumruk atmış, bir bakıyorsun sakin sakin dizi izliyor. Dramdan komediye, oradan belgesel ciddiyetine geçişleri tamamen kendilerine özgü. Kısacası: Kediler böyle, çünkü kediler kedidir. Doğal düzen bozulmaz; aile içinde kim kimi döver, kim TV'yi izler, kim liderdir — hepsine onlar karar verir.
