Evde tek başına kalındığında yalnızca kendin için çay demlemek, küçük ama derin bir yalnızlık göstergesi gibidir. Çayın kokusu evi doldururken, o sıcak buharın içinde eksik kalan şeyin bir sohbet olduğunu hissedersin. Sanki çay bile paylaşılmadığında anlamını biraz yitirir.
Sessizliğin Ortasında Bir Fincan Birlikte içilen çayın tadı her zaman daha başkadır; çünkü o anlar yalnızca içecekle değil, yanında biri olduğunda tamamlanır. Kendi kendine demlediğin çayda ise sessizlik en belirgin aromadır. Suyun kaynama sesi, bardağa düşen ilk damla, her şey senin iç dünyanla baş başadır.
Küçük Bir Yalnızlık Ritüeli Belki de o çayı içmek, sadece bir içecek değil; kendinle yüzleşmenin küçük bir ritüelidir. Her yudumda “keşke biri de burada olsaydı” düşüncesiyle karışan o burukluk, insana hem güç hem de hüzün verir. Çünkü bazen bir bardak çay, yalnızlığın en sessiz ama en derin anlatımıdır.
