Türkiye’nin 13 ülkedeki askerî varlığı küresel güvenlik görevleriyle sürüyor
Türkçede “kahraman” kelimesi günümüzde cesaret, yiğitlik ve fedakârlıkla özdeşleşmiş bir unvandır. Peki bu güçlü sözcük dilimize nereden geldi, kökeni nasıl şekillendi?
Farsça ve Arapça Köken
“Kahraman” Osmanlıca’ya, Farsçadaki kahremân (قهرمان) sözcüğünden geçmiştir. Farsçadaki bu terim, Arapçadaki qahramān (قهرمان) formuna dayanır. Arapçadaki qahramān, “güç, kuvvet” anlamındaki qahr (قهر) kökünden türeyerek “güçlü, zorluğa göğüs geren” kişi anlamını kazanır. Zaman içinde hem dilimize hem de edebiyatımıza nüfuz eden kahraman kavramı, “destansı işler başaran yiğit” karşılığını bulmuştur.
Kaynakça: İran Ulusal Kütüphanesi.
Tarihî Kullanım ve Anlam Genişlemesi
Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinde şiirlerde, manzumelerde ve tasavvuf metinlerinde sıkça rastlanan “kahraman” sözcüğü, dini ve halk edebiyatında farklı anlam katmanları kazanmıştır. İlk olarak savaş ve mücadele bağlamında kullanılan kelime, günümüzde toplumsal dayanışma, fedakârlık ve sivil cesaret örneklerinde de “kahramanlık” vurgusuyla anılıyor.
Bu yazının başlığı yazardan bağımsız editoryal olarak hazırlanmıştır.