Arkadaşlarımızla bir araya geldiğimizde ortaya çıkan o kendine has mizah anlayışı, dışarıdan bakan biri için genellikle anlamlandırılamaz. Sadece grubun içindeki kişilerin anlayabildiği, geçmişten gelen espriler, anlık kelime oyunları ve saçma ama eğlenceli tepkiler; ortamın enerjisini bir anda değiştirir. Başkaları bu esprileri duyduğunda genellikle “bundan nasıl bu kadar güldünüz?” diye sorar ama aslında o anın komikliği sözcüklerde değil, paylaşılmış geçmişte gizlidir.
Paylaşılan Anların Gücü Bu tür şakalar, grubun kendi iç dinamiğini ve bağını temsil eder. Çünkü o esnada yapılan espri, yalnızca bir cümle değil, paylaşılan anıların, beraber yaşanmış olayların bir yansımasıdır. Dışarıdan bakıldığında anlam verilemeyen bu kahkahalar, grubun kendi dilini oluşturur. O anlarda atılan kahkahalar belki evrensel olarak komik değildir ama içten gelen bir aidiyet duygusunu taşır. Bu yüzden, o anın içindeyken “komik olmayan” şeylere gülmek bile, aslında birlikte olmanın en doğal mutluluğudur.
