Arkadaş grubuyla bir araya gelindiğinde, kimi zaman öyle anlar yaşanır ki esprinin gücü herkeste aynı etkiyi yaratmaz. Bir kişinin kahkahalarla kendinden geçtiği anda, grubun geri kalanının ifadesiz kalması adeta küçük bir tezat sahnesi oluşturur. Ama bu durum, kahkahayı atan için esprinin gücünü azaltmak yerine katbekat artırır. Çünkü bazen yalnızca kendi algımızda yankı bulan bir şaka, bizi hiç beklemediğimiz kadar etkileyebilir.
Karın Ağrısına Dönüşen Kahkaha Anlatırken bile gülmekten gözlerimizden yaşlar süzülür, nefesimiz kesilir, karnımıza giren ağrı bizi kıvrandırır. Oysa gruptaki diğerlerinin tek bir mimik dahi oynamaması, bu kahkahanın bizde bıraktığı etkiyi daha da komik hale getirir. Ortaya çıkan bu tuhaf çelişki, mizahın ne kadar kişisel ve göreceli olduğunu kanıtlar. Sonunda esprinin içeriği unutulur belki ama gülmenin bıraktığı tarifsiz etki hafızalarda uzun süre kalır.
