Kış aylarında, arkadaşlarımızla kardan adam yapmak, kartopu oynamak için dışarı çıkıp, elimizin yüzümüzün domates gibi kızarana kadar, ellerimizin, ayaklarımızın uyuşma noktasına gelene kadar pes etmeyip, direndiğimiz günlerimizi, öyle böyle özlemedik. Kartopu oynarken, bir şekilde arkadaşlarımızın görüş noktalarından uzaklaşıp, bulduğumuz herhangi bir kör noktaya sığınıp, gülmemize zar zor hakim olarak sessizce arkadaşımızın gelmesini beklemenin verdiği heyecan ise bambaşka.
