Özellikle kardeşi, kuzeni, yeğeni yürümeye yeni alışan, yeni yeni yürümeye başlayan veya yürümeye öğrenmeye çalışan bir tanidigi olanların çok iyi anlayacağı bir durum varsa o da bu küçük canlıların bir kez anne, baba veya bizlerin yardımı ile ayağa kalktıktan sonra bir daha oturmamak için gösterdikleri üstün çabadır. Böyle zamanlarda her ne kadar onlara çelme takıp yere oturtmayı aklımızın bir köşesinden istemsiz bir şekilde oluyor olsa da yine de bu düşünceye büyük bir çaba ile aklımızın ucundan uzaklaştırıp onlar ele geçirdiğimiz keyifli zamanın kollarına kendimizi bırakmamız gerektiği düşüncesinin en doğru olanı olduğuna inanmaktayız.
