Dediğimi yapma yaptığımı yap

Bir anne baba, çocuklara “Hadi kitap okuyun” demek yerine bambaşka bir yol denedi: Hiçbir şey söylemeden salona geçip yan yana kitap okumaya başladılar. Evdeki sessizlik, sayfa hışırtıları ve ebeveynlerin konsantre hâli, aslında çocuklara yapılmış görünmez bir davetti. Ve sonuç düşündüğünüzden çok daha etkili oldu. Bir süre sonra meraklanan çocuklar, sessizce yanlarına gelip oturdu. Ellerine birer kitap alıp aynı atmosferin parçası olmayı tercih ettiler. Bu doğal ve baskısız yöneliş, ekran çağında kitapla bağ kurmanın en güçlü yollarından biri olarak izleyenlerin içini ısıttı.

Davranışla Öğretmenin Gücü
Uzmanların yıllardır söylediği bir gerçek var: Çocuklar duyduklarından çok gördüklerini öğrenir. Bu sahnede de tam olarak bu gerçekleşti. Aile, kitap okumayı bir görev gibi sunmadı; aksine keyifli, dingin bir alışkanlık olarak yaşadı. Çocukların bunu model alması ise yalnızca birkaç dakika sürdü. Onların ebeveynlerinin yanına oturup sessizce kitap açması, izleyenlerde “İşte gerçek eğitim böyle verilir” duygusunu uyandırdı. Zorlama yoktu, uyarı yoktu, yasak yoktu. Sadece örnek olmak ve paylaşılmış bir huzur anı vardı.

Evde Kültür İnşa Etmenin En Etkili Yolu
Bu küçük an, binlerce kişi için kıymetli bir hatırlatma oldu: Evde oluşturulan atmosfer, çocukların gelecekteki alışkanlıklarının temelini atıyor. Kitabın bir zorunluluk değil, bir dinlenme ve keşif alanı olduğunu gören çocuklar, doğal olarak bu kültürün parçası oluyor. Sosyal medyada yayılan bu görüntüler de hem ilham verdi hem de yüzlerde tatlı bir tebessüm bıraktı. Çünkü hepimiz biliyoruz; bazen tek yapılması gereken, çocukların görebileceği bir yerde usulca bir kitap açmaktır.