Hafta sonları babamıza yüklenen enerjinin bir dışa vurumunu, bizleri kahvaltıya çağırırken harcadığı efordan görebilirsiniz. Bizler sıcacık yatağımıza gömülüp, haftanın tüm yorgunluğunu dinlenerek atmak isterken babamızın, odamızın kapısının önünde dikilip uyanmamız için gereken ne varsa, elinden geleni arkasına koymadan uğraşması her ne kadar vicdanımıza dokunuyor olsa da bu durumun uykumuzu bölmemiz için her zaman yeterli sebep olmaması da inkar edemeyeceğimiz bir gerçek.
