Bir grup genç, haftalarca biriktirdikleri harçlıkla nihayet dışarıda serpme kahvaltı yapma hayalini gerçekleştirmek için restorana gitti. Masaya gelen çeşit çeşit tabak, taze çay ve sıcak pide, onlar için küçük ama değerli bir mutluluk anıydı. Üniversite hayatının kısıtlı bütçesine rağmen böyle bir gün ayarlamak hem emek hem de planlama gerektiriyordu. Bu yüzden masada oturan herkes, o anın tadını sonuna kadar çıkarmaya çalışıyordu. Gençlerin heyecanı ve samimi halleri, mekân sahibinin de dikkatini çekti.
Restoran Sahibinden İnsanlığın İçini Isıtan Bir Jest Hesap zamanı geldiğinde gençler cüzdanlarına yönelirken, restoran sahibi masaya yaklaşarak “Bu kahvaltı benden” dedi. Gençlerin önce şaşkın bakışları, sonra yüzlerine yayılan tebessüm, o anın değerini daha da artırdı. Kimse böyle bir jest beklemiyordu ama tam da bu yüzden bu davranışın etkisi daha büyük oldu. Restoran sahibi, “Harçlıkla mutlu olmaya çalışan gençleri görünce gönlüm razı olmadı” diyerek onları uğurladı. Bu küçük iyilik, sosyal medyada da hızla yayıldı ve birçok kişi için hem dayanışmanın hem de toplumsal sıcaklığın hatırlatıldığı bir anıya dönüştü.
