Bazen dünya, bir çocuğun gözyaşında durur. Hiç beklemediği anda babasının kendisine kızmasıyla yüzü düşen minik kız, bir anda sessizleşti. O küçücük kalbin nasıl incindiğini gözlerinden okumak mümkündü. Ama bu sahnenin içinde hüzün kadar sevimlilik de vardı; çünkü o, kırgınlığını bile masumiyetle taşıyordu. İzleyen herkesin içinden aynı duygu geçti: “Keşke şimdi sarılıp affetse.”
Masumiyetin Gülümseten Yansıması Çocukların duyguları, en saf hâliyle akar; ne saklarlar ne süslerler. Bu küçük kızın ifadesi, kızgınlıkla sevginin nasıl aynı kareye sığabileceğini gösterdi. Bir anlık sitem, ardından gelen sevimli bir surat ifadesi… İşte o an, izleyenlerin yüzüne hem gülümseme hem de şefkat kondurdu. Çünkü bazen en tatlı tebessümler, en küçük kırgınlıklardan doğar.
