Bir öğretmen, öğrencilerine içi su dolu bir bardaktan mandalinayı çıkarmalarını ister. Her öğrenci sırayla dener; kimisi bardağı eğer, kimisi suya elini daldırır ama hepsi suyu taşırmadan başarılı olamaz. Ancak son öğrenci, diğerlerinden farklı düşünür. Mandalinaya dokunmadan önce suyu parmağıyla nazikçe karıştırır, yüzeye çıkmasını sağlar ve tek dokunuşla mandalinayı alır. O an, yalnızca küçük bir bulmacanın çözümü değil, bakış açısının ne kadar güçlü olduğunu hatırlatır.
Zekânın Sessiz Zaferi Bu an, “doğru düşünmek” ile “çok çabalamak” arasındaki farkı ortaya koyar. Herkes aynı problemi görür ama herkes aynı yerden bakmaz. Son öğrencinin sakinliği ve sabrı, zekânın bazen sessiz ama etkileyici bir zaferle kendini gösterdiğini kanıtlar. Gerçek öğrenme, doğru cevabı bulmaktan değil, doğru düşünme biçimini keşfetmekten geçer. Ve belki de en büyük ders, bazen yalnızca bir mandalinayı yüzeye çıkarmak kadar basit bir andadır.
