Bir göl kenarında, kendi başına oturup muz yiyen bir maymunun görüntüsü, aslında çoğumuza tanıdık bir durumu anımsatıyor. İş yerinde veya okulda en sevdiğimiz arkadaşımızın gelmemesiyle birlikte, öğle arasını yalnız geçirdiğimiz anlar… Kimimiz bir köşeye çekilir, yalnız başımıza yemek yeriz; kimimiz ise etrafımızda olup biteni gözlemleriz, ama genellikle yalnız kalmışızdır. O maymunun tek başına oturup muzunu keyifle yemesi, bu tür yalnız zamanlarımızla o kadar benzer ki, bir an için içimizi huzur kaplar.
Yalnız Olmanın Huzuru Birçok insan yalnızlığı olumsuz bir durum olarak görse de, aslında yalnız kalmak bazen içsel bir huzurun da habercisidir. Yalnız yemek yemek, herkesin bir arada olduğu anlardan farklı olarak, düşüncelere dalma fırsatı sunar. Kendi başımıza geçirdiğimiz bu anlar, kişisel bir alan yaratır ve bazen kendimizi daha iyi tanımamıza da yardımcı olur. O maymunun göl kenarında huzur içinde muzunu yerken bulduğu dinginlik, belki de bize yalnızlığın bazen ne kadar değerli olabileceğini hatırlatır.
