Pozitif

Okulda düzenlenen bir etkinlikte, sınıfın içinde rengârenk bir heyecan vardı. Masaların üzeri boyalarla, süngerlerle doluydu. Öğretmen gülümseyerek çocuklara dönüp, “Şimdi önünüzdeki objeyi pıt pıt yaparak boyayın,” dedi. O an sınıfta büyülü bir atmosfer oluştu. Minik eller boyalara daldı, süngerler havada dans etti. Ama asıl güzellik, çocukların boyarken çıkardığı neşeli seslerdi: “Pıt! Pıt! Pıt pıt!”

Neşenin En Saf Hâli
Bu an, yalnızca bir boyama etkinliği değil, çocuk kalplerinin saf yaratıcılığının bir yansımasıydı. Her “pıt pıt” sesi, bir gülüşe, bir heyecana dönüşüyordu. Öğretmenlerinin talimatı, bir anda ritmik bir oyuna evrilmişti. Çocukların yüzlerindeki odaklanmış ifade, minik ellerinin titizlikle çalışması ve aralarda gelen kahkahalar, izleyen herkesin içini ısıttı. Çünkü o an, sanattan çok daha fazlası yaşanıyordu sevginin, sabrın ve masum neşenin rengiyle dolu bir sahneydi.