Hayat bize verilmiş geçici bir emanet; her günü fark ederek yaşadığımızda anlamı derinleşiyor. Koşuşturmanın, yetişme telaşının, kendimizi sürekli bir yarışın içinde hissetmenin aslında bize nasıl ağırlık verdiğini nihayet görebiliyoruz. Ömür; bitiş çizgisine ulaşmak için acele edilecek bir yol değil, içindeki hayrı büyütmemiz için verilen bir fırsat. Kendimize iyi davranarak, kalbimizi temiz tutarak, dokunduğumuz her yere küçük de olsa bir güzellik bırakmaya niyet ediyoruz. Bıraktığımız izin bir unvan, bir başarı, bir hız değil; bir merhamet, bir iyilik, bir dua olmasını istiyoruz. Çünkü insan, ömrünün yükünü azaltmayı da güzelliğini artırmayı da kendi seçimleriyle belirler. Bugün, bize verilen zamanı yarışmak için değil; anlamak, iyileşmek ve çevremize hayır bırakmak için kullanmayı seçiyoruz.
1-1
Cins
bize emanet edilen her günü fark ederek, kendimize ve etrafımıza hayır bırakmanın derdinde olacağız