Kartalkaya'daki yanan otelde bir tek o oda kalmıştı: Oğlum inerken 2-3 metre kala çarşaf koptu
Türkiye, Bolu'daki otel yangınında kaybettiği canlarına ağlıyor. Kartalkaya Kayak Merkezi'ndeki Grand Kartal Otel'deki yangında 78 kişi hayatını kaybetti. Yangında otelden çıkabilenlerse yaşadıkları korkunç anları ve yürek yakan detayları anlatıyor. Otelde konaklayan Mete Tavlaşoğlu mucize kurtuluş anlarını anlattı. Sadece 3. katta yer olduğu için orada kaldıklarını ve sonrasında yaşananları aktardı.
1-15
Bolu’da Kartalkaya Kayak Merkezi'nde bulunan Grand Kartal Otel'de çıkan yangında 78 kişi yaşamını yitirdi.
2-15
Mete Tavlaşoğlu Kartalkaya'da yanan otelin 3020 numaralı odasında kızı Melis ve oğlu Ateş'le kalıyordu. Alevlerin sardığı otelden çarşafları birbirine bağlayarak pencereden çıktılar.
3-15
Mete Tavlaşoğlu ise yaşadıklarını şu sözlerle anlattı:
"Çok kötü bir olay yaşadık. Çok üzüldük orada kaybedilen insanları gördük, onlara çok üzüldük. Biz orada kalıyorduk işte yani tanrının bir lütfu olsa gerek; biz oraya giriş yaptığımızda sadece o üçüncü katta yer vardı.
4-15
Üst katları beklediğimiz durumda o katlardan da yer verebileceklerini söylemişlerdi bize ama ben beklemek istemedim, 3. kata geçtim. Üst katlarda olsaydık bugün burada bu röportajı yapıyor olamazdım yani ona eminim.
5-15
Üçüncü katta biz gece 3.30 gibi dumanla uyandım ben, bir ses, bir siren, bir şey hiçbir ses duymadım. Genzim yandı, burnum yandı, kalorifer kokusu zannettim ama artınca pencereye baktım ki her yer alevler içindeydi, çok kötüydü, her yer yanıyordu.
6-15
Sonra çocuklarımı kaldırdım, hemen montlarınızı, pantolonunuzu giyin dedim. Kapıya gittim, açtım, kapının kullanması imkansızdı o kadar duman vardı ki anlatamam yani.
7-15
Ölenler zaten hep orada ölüyorlar, ben tabii biraz yani mühendisim onu anlayabiliyorum, oksijen yoktu orada.
8-15
Biz de işte bir 20-25 dakika pencereden baktık, aşağıda 3-4 kişi vardı, onlar yönlendiriyorlardı, atlamayın, itfaiye gelecek, sakın atlamayın diyordu insanlara.
9-15
Tabii alevler sarmıştı yani çok kötüydü, o binanın dış cephesi böyle ahşap kaplıydı o çok kötü bir şeydi, o çok tutuştu, patlıyordu bir de onlar böyle.
10-15
Oradan nasıl çıktık... İşte bir 20-25 dakika bekledik, yardım gelir diye, gelebilir diye ama tabii orası biraz sapa bir yer, gelen olmadı, artık duman da odayı çok sarmıştı, bir süre sonra yani bilincimizi kaybedebilirdik diye artık yapacak bir şey yoktu. Çocuklar da yani her şeyi göze almışlardı artık yani ölüm ensemizdeydi yani yapacak bir şey yok.
11-15
Çocukları o çarşafları, 3 yatak vardı, 3 çarşafı birleştirdim ben, yetmedi. Bir de nevresim, yorgandan söktüm. Kızımı önce bağladım belinden, yavaşça aşağı indirdim toprağa. Ondan sonra oradan biri geldi, çözdü kızımı, çarşafı yukarı aldım, oğlumu belinden bağladım, aşağı indirdim, o da kurtuldu.
12-15
Oğlum inerken 2-3 metre kala çarşaf koptu, aşağı yatakları atmıştım, oradaki bir adam var demiştim, kızımla beraber tuttular. Bir şey olmadı.
13-15
Sonra çarşafı yukarı aldım ben, baktım hani bir perde falan bağlayayım derken oradan 2-3 kişinin bir merdiven getirdiğini gördüm. Onlar böyle alt kata doğru merdiveni dayadılar.
14-15
Ben de uzandım işte ona, ellerimle sarktı aşağıya, oradan basabildim, yavaşça ondan aşağı indim. Hani o şekilde aşağı indik. Çocuklarımı aldım arabaya götürdüm, arabada durun dedim, ben yardım için gittim.
15-15
