Abdurrahim Karakoç'tan ümitsizliğe dair

Umutsuzluk, Peygamber ümmetine yakışmaz. Çünkü ümidi diri tutmak, imanın özü; karanlığa rağmen ışığa yürümek, bu yolun kaderidir. Abdurrahim Karakoç'un da işaret ettiği gibi, Müslüman, hangi zulümle, hangi imtihanla karşılaşırsa karşılaşsın, çaresizlik kuyusuna düşmez. Zira bilir ki Rabbin rahmeti geniştir; her geceyi sabaha, her kışı bahara çeviren kudret, ümmetin kalbinde de yeniden dirilişin kapılarını açar. Umut, bir teselli değil; bir direniş, bir duruş, bir şahlanıştır. O mübarek Peygamberin ümmetleri, sadece kendileri için değil, insanlık için de umudu taşımakla yükümlüdür. Bu yüzden her adımımız, her nefesimiz umutla yoğrulmalı; hiçbir karanlık, içimizdeki ışığı söndürememelidir.