Ben sana aldanabilirim, sen beni aldattın sanma

İsmet Özel'inde dediği gibi aldanmak, çoğu zaman bir zaaf değil; bilinçli bir tercihtir. İnsan bazen, iyiye, doğruya, temiz olana inanmak ister. Bu inanç, karşısındakine yönelmiş bir güvenin değil; kendi ahlak anlayışının, kendi vicdan terazisinin sonucudur. O yüzden aldanmak bir kusur değil, insan olmanın doğal bir neticesidir. Ama aldatmak öyle değildir. Aldatmak, içinde taşınan zayıflığın, dürüstlük karşısında yenilen karakterin bir dışavurumudur. Bir insan, aldatmayı seçiyorsa; bu onun ahlaki eksikliğidir, bir başkasının saflığının değil. Bu yüzden aldanan kişi değil, aldatan kişidir asıl mahcup olması gereken. Çünkü aldanmak, bir kalbin temizliğinden doğar; aldatmak ise kalbin karanlığından. Aldanmak benim irademdi. Ama aldatmak, senin zafiyetin olarak kaldı.