Cahit Sıtkı Tarancı'nın "Ya Rab sen de bilirsin ki, bir sen varsın bana yakın" dizesi, insanın varoluşsal yalnızlığı içerisinde hissettiği derin manevî yakınlığı ifade eder. Bu söz, kulun en zayıf anlarında bile Rabb'ine duyduğu güvenin, teslimiyetin ve içtenliğin şiirsel bir ifadesidir. Modern dünyanın gürültüsünde çoğu zaman sesini duyuramayan insanın, kalbinin derinliklerinden yükselen bu sükûnetli yakarışı, onu her daim işiten ve bilen bir kudrete yöneliktir. Tarancı'nın bu dizesi; insanın iç dünyasında gizli kalan, başkalarına anlatamadığı duygularına şahit olanın yalnızca Allah olduğunu hatırlatır. Zira O, kalplerde olanı bilendir, kuluna şah damarından daha yakındır. Bu yönüyle şiir, hem bir sığınma hem de bir itiraf niteliği taşır. Sessizliğin içindeki en derin yakarışı mısralara döker; insana, hiçbir zaman bütünüyle yalnız olmadığını hatırlatır.
