Kendi seçtiği bir mücadelenin peşinden koşmanın insana verdiği güç, çoğu zaman fark edilmeyen bir nimet olarak karşımıza çıkıyor. Çünkü iradeyle belirlenmiş bir yolun yorgunluğu, rastgele hayatın önüne bıraktığı yüklerin ağırlığına benzemez. İnsan, kendi kararının izini sürerken omuzlarındaki yükün hafiflediğini, yürüdüğü toprağın daha anlamlı bir sese dönüştüğünü hisseder. Zaman zaman nefesi daralsa da ruhu sıkışmaz; çünkü o yorgunluk, ait olduğu bir hedefe doğru atılan adımların doğal bir parçasıdır. Hayatın telaşı içinde seçmediği sorumlulukların altında ezilenler için bu tür bir mücadelenin kıymeti daha da belirginleşir. Kendi rızasıyla yola çıkan herkes bilir ki emek verdiği şey ona geri döner: sabır, dayanıklılık ve iç huzuru. Belki yollar uzun, belki adımlar ağır ama insan yalnızca kendi mücadelesinde yorulmakla güçlenir. Ve işte tam da bu yüzden, iradeyle yüklenilmiş bir yorgunluk, aslında insanın en büyük zenginliklerinden biridir.
