Gözyaşının izi toprağa düşer ama göğe yükselen bir dua, bir ah olarak yankılanır. İncitilenin, hor görülenin, haksızlığa uğrayanın sesi asla kaybolmaz; yolunu bulur, sahibini arar. Zaman uzasa, mekân değişse de hakikat değişmez: Mazlumun ahı, zalimin yakasına yapışır. Çünkü kâinat, adaletsizliğe sessiz kalmaz; insana değerini veren de, onu koruyan da bu büyük denge yasasıdır. Neşet Ertaş'ın sazından dökülen her tel gibi, kalplerin sızısı da bir gün sahibini bulur. Ve o gün geldiğinde, incinenin gözyaşı rahmete, zalimin payı ise pişmanlığa dönüşür. Ah, sadece bir söz değil; insanın kalbine kazınan en derin hakikattir.
