Özdemir Asaf'tan yaşamın telaşına dair

Hayatın asıl yükü, çoğu zaman yaşamak değildir; yaşarken içine düştüğümüz bitmeyen telaşlardır. Modern insan, bir yerlere yetişme, bir şeyleri tamamlama, hep daha fazlasını başarma gayretinde öyle hızlı koşar ki, nefes almayı unutur. Oysa telaş, ömrü sessizce kemiren görünmez bir hırsızdır. Zamanın akışına karşı savaşırken, farkında olmadan yaşamın kendisini ıskalarız. Özdemir Asaf'ın bu sözü, durup düşünmeye davettir: Hayatı yaşanır kılan şey, yetişmek değil; anın içinde kalabilmektir. İnsan, telaşın esiri olduğunda kalbini, sözünü, hatta yüzündeki tebessümü kaybeder. Bazen en büyük cesaret, hız kesmek ve hayatın akışını kendi ritmine göre yaşamaktır. Çünkü yaşam, koştukça değil; durup baktığında anlam kazanır.