Özdemir Asaf'tan zamana dair 📌

Her şeyi zamana bıraktık. Konuşulacak sözleri, sarılmaları, bir türlü başlayamayan vedaları, tam da söylenmesi gereken o cümleleri.
Hep "vakti gelince" dedik. Ama hiç düşünmedik; o vakit gerçekten gelecek mi diye.Zamanı sınırsız sandık, ama biz sınırlıydık. Zaman vardı da biz ne kadar kalacaktık, onu bilmeden savrulduk ertelemelere. Kalplerimizi beklemeye aldık, umutları ileri bir tarihe, belki olmayan bir yarına koyduk.Oysa bazı şeyler, zamanla düzelmez. Bazı sessizlikler konuşmadan geçmez, bazı sevgiler bekledikçe eksilir. Ve insan bir gün, tam da en çok konuşmak istediği anda, yalnızca susar.Çünkü çok geç olmuştur.Birine “geç kalmadan” gitmek, bir sözü “gerekli anda” söylemek, bir kalbi “hala oradayken” tutmak gerek.
Zamana bıraktıklarımızın geri dönüp bizi bulacağına inanmayalım artık.Zira zaman gider, biz de gideriz. Oysa bazı şeyler şimdi olmalı; çünkü belki de yarın yok.