Sabahattin Ali'den alışmaya dair

Hayat, insanı en çok zorladığı yerden büyütür. Bugün ağırlığını omuzlarımızda taşıyamayacağımızı sandığımız yükler, yarın fark etmeden sırtımıza yerleşmiş olur. İnsan, bazen en sert rüzgârların ortasında bile ayakta kalır; çünkü dayanmak, öğrenilmiş bir cesarettir. Acı, alışkanlık kisvesine bürünür; sızı, sessizce evcilleşir. Ne kadar kırılırsa kırılsın, kalp yeniden atmayı sürdürür. Bu yüzden insan, sandığından daha güçlü, düşündüğünden daha sabırlıdır. Önemli olan; alışmanın sessiz tuzaklarına kapılmadan, ruhunun hangi noktalarda incindiğini fark edebilmek. Çünkü her katlanış, her susuş ve her alışkanlık, bir dönüşümün habercisidir. Kimi zaman kurtarır, kimi zaman yorar; ama her zaman iz bırakır. Sabır, yalnızca beklemek değil; beklerken kim olduğumuzu unutmamaktır.