90'lı Yılların Mahalle Maçı Kuralları
Bugünün VAR sistemleri, elektronik düdükleri ve hakem teknolojileri bir yana, 90'lı yılların mahalle maçlarında işler bambaşkaydı. Topun “taşa çarpıp gol olması”, penaltı sırasında kalecinin değişmesi veya “adamın gol diyor” cümlesinin bütün tartışmaları sonlandırması hepimizin çocukluk hafızasına kazındı. Her mahallenin kendine özgü kuralları olsa da, bu yazılı olmayan kurallar hepimizi aynı sahada buluştururdu.
Fair Play'in En Samimi Hali
O yıllarda maç öncesi en önemli hatırlatma “Beyler küfür yok” olurdu. Eğer fazladan biri varsa ilk yarı bir takımda, ikinci yarı diğerinde oynar; anlaşmazlık çıkarsa kaleci çıkarılır, kale boşaltılırdı çünkü “boş kaleye gol sayılmazdı.” Bu kurallar adaleti sağlamanın en sade ama en etkili yoluydu. Bugün sahalardan stadyumlara uzanan futbol kültürünün temelinde, işte bu mahalle ruhu yatıyor.
1-11
90'lı Yılların Mahalle Maçı Kuralları
2-11
Maç başlamadan sorulan "geri pas var mı?" sorusunun cevabı ne olursa olsun ilk geri pas sorun olacaktır
3-11
Penaltı sırasında kaleci değişirse gol olmadı mı bir daha penaltı atılır
4-11
Çekilen şut kalecinin elini kaldırdığı yüksekliği aşarsa gol sayılmaz
5-11
Mahalle abilerinden birinin gelip pas istemesi üzerine devre arası verilir, sıkılıp ayrılması halinde ikinci yarı başlar
6-11
Maçtan önce birisi mutlaka ilk kuralı hatırlatır "beyler küfür yok"
7-11
Serbest vuruşu kullanacak kişinin topu yere koyup eliyle rakibi iterek adımlarıyla 1,2,3 diye saydığı 3 adım kuralı
8-11
Bir konuda uzlaşılmazsa kaleciyi çıkarıp kaleyi boşaltmak (boş kaleye kimse gol atmaz)
9-11
Kaleye çekilen şuta yakın olan kişinin "ben kaleciyim" diyerek elle müdahale etmesi
10-11
Fazladan bir kişi varsa ilk yarı bir takımda, diğer yarı diğer takımda oynar
11-11
