İşbîliye Ulucamii olarak bilinen bu yapı, Endülüs’ün Müslüman melikleri tarafından inşa edilmişti. Târık b. Ziyâd’ın emri ile 711 yılında (H. 92) Endülüs’e giren Müslümanlar bir yıl sonra 712 yılında Roma döneminde adı Hispalis olan İşbîliye kentini feth etti. Şehir zamanla Müslüman yöneticiler arasında el değiştirdi. Emevilerden Abbadilere, Abbadilerden Murabıtlara geçen iktidar en nihayetinde Muvahhidlere devredildi. Şehir içinde, Arap Müslümanlar, müvelled olarak isimlendirilen İspanya’lı Müslümanlar ve Hristiyanlar arasında çekişmeler yaşansa ve yer yer isyanlar baş gösterse de bunlar İşbîliye kentinin büyüyüp, zenginleşmesinin önüne geçemedi. Muvahhidler dönemindeyken “arûsu bilâdi’l-Endelüs”(Endülüs’ün gelini) lakabına layık görülen şehir, gün geçtikçe kalabalıklaşmaya başladı.

Muvahhid Camii olarak bilinen İşbîliye Camii bu denli yoğun bir nüfusa yetemeyince Ebû Ya‘kūb Yûsuf, 1171’de geniş bir yapının inşasını emretti: İşbîliye Ulucamii. 1182’de ibadete açılan cami, inşasına başlanılmasından 27 sene sonra, 1194’te tamamen bitirildi. Fakat İşbîliye’nin yıllarca süren kuşatmanın ardından 1248’de Kastilya Kralı III. Fernando tarafından ele geçirilince İşbîliye Ulucamii de katedrale döndürüldü.

Yaklaşık iki yüzyıl boyunca katedral olarak kullanılan cami, 1434 yılında Hristiyan yöneticiler tarafından tarihten silinmeye karar verildi. Geriye sadece minaresi bırakılan İşbîliye Ulucamii’nin ana binası tamamen yıkılarak yerine büyük bir katedral inşa edildi. 1507’de inşası tamamlanan katedrale, Ulucamii’nin tek hatırası olan minare çan kulesine dönüştürülerek dahil edildi.