“Kırsal kesimdeki çocukları görmezlikten geldikçe iyi sporcu yetiştiremeyiz”

Spora başlamaya ne zaman karar verdin? İç Anadolu’da iri çocuklar hep 'pehlivan' diye çağırılır. İsmi söylenmez pek. Pehlivan gel, pehlivan git. Bende küçük yaşta rakiplerime göre, yaşıtlarıma göre iri bir çocuktum. Beni 6-7 yaşlarındayken 2-3 yaş büyüklerimle güreştirirlerdi. Okulda öğretmenlerim senden güreşçi olur, derlerdi. Böylelikle bir heves oldu bende ve güreşçi olmak istedim. 6-7 yaşlarında güreşçi olmaya karar vermiştim. 11 yaşıma kadar bekleyip güreş eğitim seçmelerine girdim. Güreş eğitimi kazandım ve böylelikle güreş hayatıma başlamış oldum.

Sadece şehirdeki çocuklara imkân sağlandığı süre zor. Kırsal kesimde de güreşçi olmak isteyen, halterci olmak isteyen, atlet olmak isteyen çok çocuk var ama kaybolup gidiyorlar. Bunları düşünmek gerek.

Toplumumuzda sporcuya verilen değeri nasıl görüyorsunuz? Maçımıza denk gelip izlediklerinde, halkımızın bizimle gurur duyduğunu biliyoruz. Bunu gün içerisinde de yaşıyoruz. Bizi tanıyanlar, takip edenler oluyor ve bundan mutlu oluyoruz. Halkımız gerçekten ilgili ama önemli olan bunu topluma duyurabilmek. Bu sporun güzel haberini yapmak çok önemli. Sosyal medya sayesinde başarılarımız daha çok kişiye ulaşıyor. İnsanların başarılarımızla sevindiklerini bilmek güzel bir şey.

Kariyer hedefleriniz arasında aktif sporu bırakmadan ve bıraktıktan sonra gerçekleştirmek istediğiniz neler var? Aktif bir sporcu olarak amacım, her zaman zirvede kalmak. Ondan sonra Türk sporuna ve Türk gençliğine hizmet edebilmek. Çünkü bizim gibi sporcuların bunu yapabileceğine inanıyorum. Hiçbir zaman içinde art niyet olan bir sporcu olmadım. Her zaman iyi düşünen, ülke menfaatlerini düşünen, güzel işler yapmaya çalışan biriyim. O yüzden bu işi bıraktıktan sonra da gençliğe hizmet ederken başarılı olabileceğimi düşünüyorum. İnşallah benim azmimi ve isteğimi görüp Türk sporunun gelişimi ve başarısı için bizi kullanırlar.

Sporu olmasaydım, herhalde polis olmak isterdim.