Mevlana İdris Zengin'den Cahit Zarifoğlu'na

Biz bakardık ve sen yürürdün şeyhim

Sen yürürdün ve dağlar yürürdü

Öksüz bir kırlangıç olurduk sen görünmeyince

Sen görünmeyince görmezdik bulutları

Yağmurları kuşanıp yollarda bahara durmazdık

Kapının önünde iki büklüm bekler

Acıyı keşfeden bu çocuk yürekler

Nasıl selam verilir bilmez

Ne açar kapıları bilmezdik şeyhim


Biz sorardık ve sen söylerdin şeyhim

Sen söylerdin ve gökler söylerdi

Kırılmış bir ayna olurduk sen konuşmayınca

Sen konuşmayınca varmazdık denizlere

Balıkları farkedip Yunusa seslenmezdik

Denizin altında öylece durur

Saçlarımıza denizin akşamı vurur

Çocukları kim ağlatır

Kim öldürür halkları bilmezdik şeyhim