Dünyanın gürültüsünde kalbimizi koruma çabamızdır bütün bunlar. Zihnimizi meşgul eden telaşlardan, gönlümüzü gölgeleyen kırgınlıklardan uzak durmaya çalışmamız bundandır. Çünkü insan, içinden geçirdiği duygularla büyür ya da eksilir; kalbi kirleten her şeyden arınmak, ruhu besleyen her şeye yaklaşmak ister. Bazen susmak bir terbiyedir, bazen sabretmek bir sığınak, bazen de iyiliği seçmek en büyük cesaret. İncinsek de incitmemeyi, haksızlık görünce kötülüğü değil hayrı büyütmeyi bu yüzden dileriz. Her adımda nefsimizi değil, ahlâkımızı savunmayı, yol uzasa bile sabırla yürümeyi hatırlarız. Çünkü iyilik artık zor bulunan bir sadeliktir; ama iyi kalmak hâlâ mümkündür. Ve belki de bu çaba, insanın kendine verebileceği en güzel hediyedir: Gürültünün ortasında bile kalbini kaybetmeden yaşamak.