Ümitsizlik diyarına gitme, ümitler var

Mevlana'nın bu sözleri, umudun en derin karanlıkları bile aydınlatabileceğini hatırlatır. Hayat, zaman zaman puslu gökyüzü ve uzun gecelerle sınar insanı. Kimi anlar vardır ki karanlık, her şeyin sonuymuş gibi görünür; ümitsizlik, kalbin kapılarını sessizce kapatır. Oysa hakikat, karanlığın mutlak olmadığıdır. Her gecenin sabahı, her kışın baharı olduğu gibi, her sıkıntının da içinde bir çıkış yolu saklıdır. İnsana düşen, gözünü ışığa çevirmek ve adımlarını o yöne atmaktır. Çünkü güneş, sadece gökyüzünde değil; insanın iç dünyasında da doğar. Umut, ruhun nefesidir; o solduğunda yaşam da solmaya başlar. Mevlana'nın daveti, hayatın en zor anlarında bile, gönül penceresini ışığa açık tutmaktır. Karanlığa varma, çünkü güneşler var; ümitsizlik diyarına gitme, çünkü ümitler her zaman vardır.